Fijn om het leven licht te maken.

Je kunt de wind niet veranderen, maar wel de stand van de zeilen”.  Een mooie uitspraak van kunstenaar Anton Karssen. 

Toen ik deze zin las besefte ik dat dat precies mijn drijfveer verwoordt waarom ik mijn praktijk begon.

Deze metafoor lijkt mij heel aannemelijk. Wat er ook in je verleden is voorgevallen, de feiten kun je niet veranderen. Die gebeurtenissen zijn geweest, voorbij.

Wèl kun je leren hoe je er anders naar kunt kijken en hoe je het óók kunt ervaren. Je kunt je gedachten erover voorgoed draaien. En dan wordt iets dat nu nog zwaar is en op je drukt, licht en luchtig.

De herinnering blijft, terwijl je gevoel hierover draait. Wat je erover denkt, krijgt een zachtere lading. Je kunt er dan met een mate van tederheid op terugkijken. Het beheerst je handelen niet langer. Het hoort bij jouw leven, het heeft je wijzer gemaakt. Het hoeft dan ook niet weg. 

Het pittige gewicht in je rugzak mag eruit. Niets fijners verder te reizen met weinig. Zodat je onderweg makkelijker over wat scherpe rotsen kunt klimmen en veel vaker een huppeltje door het adembenemende landschap met bloemen kunt maken. Ik vind het mooi om daar aan bij te dragen.

Dat doe ik door middel van energetische therapie. Door begrip mogelijk te maken in de onderlaag van het bewustzijn.

Nog steeds ben ik verwonderd over de blijvende veranderingen na een sessie. Zwaar wordt licht. Een burn-out wordt een deur naar echtheid. 

Uiteindelijk is mijn doel om mezelf weer overbodig te maken, om niet langer nodig te zijn. Dat mensen genoeg toegerust zijn om zelf weer verder te kunnen wandelen.